درس اخلاق یک جلسه عمومی است. هر طلبه ای با هر سطح علمی و با هر سنی که داشته باشد وارد این جلسه می شود. تذکر است، نصیحت است.

هیچگاه یک طلبه سالم، خودش را بی نیاز از نصیحت نمی داند حتی اگر سطح عالی علمی داشته باشد و عمری در حوزه گذرانده باشد.

بنظرم استاد اخلاق اگر گوشه نشین و دور از جامعه باشد کار را خراب خواهد کرد، مثلا می گوید قضاوت بسیار خطرناک است، حرکت بر لبه پرتگاه است.

البته مستند سخنش هم بعضی روایات است و نتیجه این است که نظام قضایی ما بسیار محتاج به قضات آگاه به قوانین مدنی و اسلامی و متدین است و کمبود نیرو از مشکلات بزرگ قوه قضاییه است. قسمتی از این مشکل گردن آن استاد اخلاق است که صحبتی از وظیفه یک طلبه یا نیاز جامعه اسلامی نمی کند. زیرا توجه ای به مسائل اجتماعی ندارد.

اینگونه مگر نیست که خود ما استاد اخلاق گوشه نشین و زاهد و ساده پوش و دور از سیاست و اقتصاد را به طلبه فعال در عرصه سیاست و اجتماع ترجیح می دهیم و قداست بیشتری برایش قائل هستیم؟