وسواس است، خصوصیت شخصی است یا بدبینی یا هر علت دیگری است نمی دانم. روضه می خواند، همه گریه می کنند من توی گوگل دارم سرچ می کنم که روضه ای که خوند، درست بود یا نه؟ گریه کنم براش یا نه؟ خخخخ خنده داره حال بیخود من.

مثلا امشب. مداح محترم گفتند که در جنگ صفین حضرت علی علیه السلام حاضر نبود خضاب کند و رنگی به ریش های سفیدش بزند زیرا فرمودند بعد از 30 سال هنوز عزادار شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها هستند.

من تعجب کردم. همه در حال خوش معنوی و من در گوگل

ظاهرا ماجرا همان وعده پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که به امیرالمومنین وعده دادند که ریش هایت از خون سرت خضاب و رنگین خواهد شد. و حضرت علی علیه السلام به شوق این وعده پیامبر اکرم ص ریش های خودش را خضاب نمی کرد. و ماجرا ربطی به شهادت حضرت زهرا س ندارد.

جالب اینجاست که وقتی پیامبر اکرم ص این وعده را دادند، امیر المومنین ع نگران هستند و از پیامبر می پرسند در آن روز که ریش هایم از موی سرم رنگین می شود آیا ایمان دارم؟

امیرمومنان نگران عاقبت به خیر بودن خودش است و می ترسد.

و من خیالم راحته. هر کاری می کنم و می گویم آخرش توبه می کنم و یا دلت پاک باشه کافیه و خلاصه این گناهانی که من انجام می دم که مهم نیستند!

داستان پرتکرار بین دختران جوان

علاقه و وابستگی به آقا پسری که بعد از گذشت چندین ماه یا چندین سال دوستی، حاضر نیست برای ازدواج قدمی بردارد. دختر مانده است و دلش، که البته دیگر صاحب دل خودش نیست. باخته است و گاه می رسد به جایی که ماجرا وارونه می شود. پسر ناز می کند و دختر نازش را می کشد که با او بماند.

همه ماجرا از دوستیِ بدون مسئولیت برای آقا پسر شروع می شود.

پسران دوستی بدون مسئولیت را هرگز رد نمی کنند. مثل ضرب المثل قدیمی است که مفت است، کوفت هم باشد قبول است. اما اگر این دوستی در جریان رابطه خانواده ها باشد، فقط در صورتی پای رابطه می ماند که واقعا دختر را بخواهد.

بگذریم.

با یکی از دانشجویانم در این موضوع صحبت می کردیم. فرمودند کتابی معرفی کنم. پیشنهادم کتاب "روانشناسی زن و مرد" نوشته دکتر جان بزرکی و احمدپناهی است.

همیشه علاقمند بودم بدونم این سازمان های بین المللی که آمار کشورها را در شاخص های مختلف ارائه می دهند، در مورد ایران یا سایر کشورها چه مقدار صداقت دارند و چه مقدار سیاست زده دروغ می گویند.

مثلا کشور ایران در بین سایر کشورها رتبه چندم در فساد اقتصادی، عدم شفافیت مالی و فساد اداری دارد؟ عدد یک اوضاع بسیار بد و عدد 10 بالاترین نمره محسوب می شود و سازمان بین المللی شفافیت، نمره 2.9 به ایران داده است.

حالا نگاهی به خود این سازمان اگر بیاندازیم به نکات زیر می رسیم:

ریاست سازمان به اعتراف خودش دارای فساد مالی بوده است.

اسپانسر سازمان به رشوه خواری گسترده محکوم شده است

در مورد ایران جزئیات تحصیل آمارهای ارائه شده در سایت، بر خلاف اطلاعات آماری سایر کشورها اصلا دیده نمی شود.

کشوری مثل سوئیس اطلاعات بانکی کاملا غیر شفاف دارد. خب جایی برای ثروت فرعون های دنیاست. اما رتبه بسیار بالایی در شفافیت هم دارد.

نکته آخر اینکه؛ به خاطر تحریم و مشکلات اقتصادی که داریم مجبوریم بعضی از مسائل اقتصادی را پنهان کنیم. تا جایی که می توانیم زمینه تحریم را از آمریکا و اروپا باید بگیریم و همین پنهان کاری دست مایه ای برای رتبه پایین و اتهام فساد برای کشورمان می شود.

منظورم از این نوشته این نیست که در کشور ما هیچ فسادی رخ نداده یا نمی دهد. منظورم این است که ظاهر فریبنده این آمارها و سازمان ها را نخوریم و نسبت به ارقام و آمارهای اینچنینی زود باور نباشیم.

معنا ندارد که برای ازدواج کردن، دختر و پسر را متوقف و منتظر رسیدن به یک سن خاص مثل هجده سالگی بکنیم. آمار فراوان سقط جنین در دختران زیر هجده سال در کشورهای توسعه یافته و ازدواج های خلاف زیر هجده سال در ایران نشانه ای از بی نتیجه بودن یا کم اثر بودن این قانون دارد. ازدواج زیر هجده سال کودک همسری و خلاف حقوق شهروندی و موجب پایین آمدن رتبه یک کشور در سطح جهانی برای زندگی خوب و این آمارهای اینچنینی است.
قرآن کریم سن ازدواج را سن رشد معرفی می کند. رشد هر کسی، هر منطقه ای، هر فرهنگی با دیگر افراد می تواند متفاوت باشد.

جدیدا در فرانسه سنن هجده سالگی برای رضایت دادن به عمل جنسی به 15 سال کاهش پیدا کرده است. باز هم یک عدد و نتیجه اش بلوغ های زودرس و آفات وابسته به آن است.

در فرانسه قانون به نوعی تغییر کرده که برای رابطه جنسی با خانواده و خواهر و برادر و فرزند منعی قائل نیست و آن هم قانونی است. فقط رضایت جنسی و حیوانی انسان قرن بیست و یکم کافی است.

بوی گند اومانیسم و آزادی های حیوانی، جهان را پر کرده است.